Podsumowanie

Na całym świecie gwałtownie rośnie zapotrzebowanie na tzw. „Turystykę podziemną”; rodzi się specyficzna moda na zwiedzanie tajemniczych bądź „sentymentalnych” podziemi górniczych i kupieckich, które zawsze przyciągać będą ludzką wyobraźnię swoją tajemniczością, osobliwością, historią bądź osobistymi wspomnieniami. Zamykając ogromne koło historii, śladem naszych przodków znów wracamy do podziemi, ale już dla przyjemności i relaksu.
Związek ludzi z podziemiami sięga tak odległych czasów jak daleko w przeszłość sięga historia rodzaju ludzkiego na Ziemi. Początki tej symbiozy wiążą się z adaptacją naturalnie zastanych obiektów skalnych i wykorzystaniem ich dla potrzeb człowieka.

Co to jest podziemna trasa turystyczna ?

„Podziemną trasę turystyczną stanowi część obiektu podziemnego powstałego w sposób naturalny lub w wyniku działalności człowieka, dostosowana dla bezpiecznego ruchu turystycznego, posiadająca wartości przyrodnicze i kulturowe oraz zorganizowaną obsługę turystów przez uprawniony do tego podmiot”. Taką definicję trasy podziemnej podaje Stowarzyszenie Podziemne Trasy Turystyczne Polski z siedzibą w Tarnowskich Górach.

Podziemne obiekty są nierozerwalnie związane z historią gatunku ludzkiego-
od siedziby i miejsca schronienia człowieka pierwotnego poprzez pozyskiwanie cennych surowców i minerałów, magazynowanie i przechowywanie towarów, aż do zadziwiających nieraz budowli strategiczno - militarnych. Miliony ludzi na świecie penetruje i zwiedza podziemia powstałe w sposób naturalny lub w wyniku działalności człowieka.

Aktualnie znajduje się w Polsce 35 podziemnych tras turystycznych zlokalizowanych w 34 obiektach podziemnych, podzielonych ze względu na pochodzenie lub pierwotne przeznaczenie na:

A. Jaskinie
– 9 tras w 9 obiektach

Kopalnie i sztolnie
- 15 tras w 14 obiektach

B. Piwnice i składy
- 5 tras w 5 obiektach

C. Pomilitarne
- 6 tras w 6 obiektach

Wszystkie te trasy są atrakcyjne turystycznie i mimo wielu, często pozornych podobieństw – każda z nich jest niepowtarzalna, unikalna.

Projektowana TRASA TURYSTYCZNA BIEGNĄCA PODZIEMIAMI KAMIENIC PRZYRYNKOWYCH Z WYKORZYSTANIEM CZĘŚCI ZABYTKOWEGO KOLEKTORA W RYNKU STAREGO MIASTA PRZEMYŚLA kwalifikuje się do kategorii C.

W kategorii C znajdują się następujące trasy:

C01- Lochy Sandomierskie
C02- Trasa im. F. Zalewskiego w Jarosławiu
C03- Podziemia Opatowskie
C04- Trasa 1000-lecia Państwa Polskiego w Kłodzku
C05- Piwnice Rzeszowskie

Jak widać przemyska trasa może być 6 w kategorii w kolejności w Polsce.
(Podano trasy funkcjonujące – mające uregulowany stan prawny i bezpieczeństwa wg informacji Stowarzyszenia Podziemne Trasy Turystyczne Polski z siedzibą w Tarnowskich Górach.)
Łączna długość tras podziemnych w Polsce przekroczyła 35 km, a wg danych organizatorów obsługi turystów w poszczególnych obiektach, zwiedza je rocznie 2,5 mln osób.

Przemyśl jest miastem posiadającym tysiącletnią historię i olbrzymie walory turystyczne również i w tej dziedzinie. Jak do tej pory w ogóle nie wykorzystane. Stąd zrodził się pomysł realizacji tego typu trasy. Na podstawie przeprowadzonego rozpoznania może ona mieć charakter unikalny z uwagi na fakt, że w ciąg trasy wkomponowany jest historyczny kolektor sanitarny /nieczynny kamienny kanał ściekowy/ jakich w Polsce nie zachowało się wiele. Zabytek niezwykle atrakcyjny, posiadający olbrzymią wartość dydaktyczno-poznawczą jako przykład konstrukcji inżynierii sanitarnej.

Również istnienie kilkukondygnacyjnych piwnic pod kamienicami Przemyskiej Starówki powoduje możliwość realizacji interesującej trasy podziemnej pokazującej historię miasta, przemyskie tradycje mieszczańskie, promującej możliwości miasta. Współczesny Przemyśl ma ogromną szansę, przy odrobinie starań, stać się turystyczną perłą Podkarpacia.

Historyczne podziemia muszą być uratowane i zabezpieczone pod względem górniczymi budowlanym, by mogły służyć przyszłym pokoleniom jako podziemne trasy turystyczne, muzea, miejsca różnorakich spotkań czy też naturalne klasy dla dzieci i młodzieży do prowadzenia wyjątkowych lekcji np. historii czy geografii. Stanowić one winny część naszego dziedzictwa narodowego oraz dziedzictwa kulturowego i w związku z tym powinny podlegać szczególnej ochronie.